Ο Κιμ παίρνει επιτέλους την «μπανάνα» του Ράιαν με μια μερίδα κρέμας!
Αφού με ζέστανε με τη γλώσσα του και μια ποτήρι μπανάνα μέσα Μέρος 1, έχω την ευκαιρία να ανταποδώσω τη χάρη και να παίξω με την «μπανάνα» του! Ξεκινάω γλείφοντας και ρουφώντας τον κόκορα του Ράιαν, νιώθοντας τον να γίνεται πιο δύσκολος με κάθε χτύπημα της γλώσσας μου.
Στη συνέχεια, πατάω στην αγκαλιά του και καβαλάω το καβλί του. Κάθε αργή ώθηση με φέρνει πιο κοντά στην άκρη και το σώμα μου ανταποκρίνεται ανάλογα, στάζοντας το μελωμένο μου νέκταρ στον άξονά του.
Ο απογευματινός ήλιος ξεχύνεται από το παράθυρο πίσω μας, φωτίζοντας το σώμα μας με μια απαλή λάμψη καθώς κινούμαστε αργά μεταξύ μας, προσαρμοζόμενοι με την άμπωτη και τη ροή των αναγκών και των επιθυμιών του άλλου. Αυτό που τελικά επιθυμώ είναι να τελειώσει βαθιά μέσα μου και να ζητήσω απαλά από τον Ράιαν να εκπληρώσει αυτή τη λαχτάρα.